Climate Jesus

EEN NIEUWE RICHTING

Zaterdag 27 mei stond ik voor de tweede keer als een geportretteerd gekkie op de A12 te demonstreren tegen de 30 miljard euro aan jaarlijkse fossiele subsidies. Daar stond ik dan in mijn onderbroek, te dansen en te zingen onder de artificiële regendouche van de Polizei. De hele demonstratie droeg een gewaad van vrijheid om zich heen. Vrijheid die komt bij het besef dat positieve verandering mogelijk is, zelfs in deze tijd, waar alles voelt als een fatalistische noodlottigheid. De overtuiging dat verandering niet alleen nodig is maar ook mogelijk is, wordt breed gedragen door iedereen bij de demonstratie op de A12. Iedereen die hier was, dat zijn de ware optimisten.

Dit optimisme dat we dragen komt niet voort uit naïviteit, die als je het mij vraagt eerder toegewezen kan worden aan hen die denken dat de technologie en grootkapitaal ons wel gaan helpen. Dit is niks meer dan neoliberale en vooral Amerikaanse propaganda. Ons optimisme bestaat in gratie van ons realisme. Wij weten dat koers van de wereld en de mensheid nog veranderd kan worden, maar alleen als we ons radicaal en collectief inzetten voor die koerswijziging. Een fundamenteel objectief is het stoppen van het vertyfte beleid en regelgeving die de overheid hanteert.

Het is al erg genoeg dat giga bedrijven onze wereld aan het verkrachten zijn. Nog erger is, dat onze overheid deze bedrijven op een voetstuk zet met hun belastingvoordelen. Het allerergste is, dat de overheid ons belastinggeld, het geld van jou en mij, gebruikt om het leven van deze verneukeratieve bedrijven nog voordeliger te maken. Dertig miljard aan directe en indirecte subsidies rechtstreeks in de zakken van bedrijven als Shell en Exxon Mobil. Het zijn precies deze bedrijven die verantwoordelijk zijn voor het verneuken van de levens van onze Groningers. Ondertussen is bekend dat de overheid over een periode van dertig jaar 22 miljard aan ereschuld zal betalen aan de provincie Groningen. Dit is een lachertje in verhoudingen met het jaarlijkse bedrag dat fossiele bedrijven ontvangen. Het ironische is dat wederom de burgers zullen opdraaien voor die ereschuld veroorzaakt door Shell en Exxon Mobil.

Dit is slechts de binnenlandse schade. Dit is verwaarloosbaar met de grootschalige wereldschade die Shell, Exxon Mobil en alle andere giga bedrijven hebben veroorzaakt in het verleden, in het heden of in de toekomst: het stimuleren of zelfs juist opzetten van dictaturen en burgeroorlogen. Met alle gevolgen van dien. Martelingen en verkrachtingen, bewuste olie- en natuurvervuiling, natuurverdwijning, scheve verdeling van kapitaal, onteigening van mensen- en natuurrechten, moderne slavernij, zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Dit is een schuld die het ‘rijke' Westen heeft aan de rest van de wereld.

Deze invloed van het grootkapitaal is geen natuurwet, maar een resultaat van een door kapitaal gedreven beleidsvoering. Het is enkel door beleidsverandering dat we de invloed van het grootkapitaal kunnen verminderen en ons lot weer in eigen handen nemen. Op veel vlakken beschermt de Europese Unie ons al van de invloed van het grootkapitaal, zeker als je het vergelijkt met het doorgeslagen Amerika. Het moet alleen nog stukken beter.

De filosofie van Extinction Rebellion (XR) berust zich op het zo effectief mogelijk burgerlijke invloed uitoefenen op de overheid om zo de invloed van het grootkapitaal te overstijgen. Het wakker schudden van de collectieve bewustwording dat burgers de macht hebben en dus ook die invloed moeten toe eigenen, staat centraal in de XR-beweging die strijd voor onze toekomst. Een filosofie krachtig verwerkt in een van de strijdliederen ‘power to the people’:

Power to the people
‘Cause the people got the power
Tell me can you feel it (Tell me can you hear it)
Getting stronger by the hour (Getting louder by the hour)
Power
People

Het optimisme zit hem in dat we geloven dat verandering mogelijk is als we onze krachten samenbundelen. Het realisme zit hem in het feit dat die verandering radicaal zal moeten zijn, en nu. Er is geen tijd meer om na te denken of je carrière er onder zal lijden als je gaat protesteren. Er is geen tijd meer voor compromissen. Het is tijd om schijt te hebben aan al die belangenverstrengelingen die ons tegenhouden. Het is al heel lang duidelijk hoe laat het is.

HOE LAAT IS HET?

SOLIDARITEIT

29-05-23